Szybka powtórka ze średniowiecza

ramy czasowe 

początek

  • 476 – upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego;

koniec

  • 1450 – wynalezienie druku przez Jana Gutenberga 1453 – upadek Konstantynopola;

  • 1492 – odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba;

czas trwania w Polsce

  • 966 – 1474;

  • 966 – chrzest Polski;

  • 1474 – pierwszy druk w Polsce;

czas trwania w Europie

  • V – XV w. n.e.

Święty Aleksy

Święty Aleksy prezentuje wzór ascety, czyli osoby umartwiającej ciało i duszę. Mimo że był dziedzicem dużego majątku swojego ojca – rezygnuje z tego przywileju, a dobrodziejstwa rozdaje biednym. Pozostawia także swoją żonę – nie konsumując małżeństwa, ucieka z domu, by żyć w ubóstwie. Po wyjeździe z rodzinnego Rzymu żebrze pod kościołem, by potem wrócić do miasta i zamieszkać pod schodami własnego domu, gdzie jest nękany przez służbę m.in. poprzez oblewanie go pomyjami.
Jego śmierć wiąże się z kilkoma cudami, które udowodniły światu, że Aleksy stał się świętym (np. samoistne bicie dzwonów w godzinie śmierci;  nad jego ciałem unosi się niezwykła woń, która ma moc uzdrawiania).

Postać Aleksego stanowi średniowieczny wzór ascety i świętego (wzorzec parenetyczny).

Hagiografia 

  • termin dotyczy dzieł poświęconych życiu i działalności świętych, w pierwszych wiekach chrześcijaństwa;

  • celem było wskazywanie wzorców poprawnych zachowań;

  • opisywane były heroiczne czyny i cnoty świętych.

Wzorce parenetyczne

  • od greckiego parainesis, co oznacza „zachęta”, „rada”;

  • wzorce osobowe prezentowane przez średniowieczną literatu- rę, mające przybliżyć człowieka do Boga;

  • głównie ukazywano wzorce:

    • rycerza;

    • świętego;

    • władcy.

Asceza

  • wyrzeczenie się dóbr doczesnych w celu umarwiania duszy i ciała dla Boga – samodoskonalenia się duchowego;

  • bliska wartość filozofii św. Augustyna oraz św. Franciszka;

  • asceta, którego powinnaś_ieneś znać: św. Aleksy.

danse macabre

(dosłownie: taniec śmierci)

  • motyw korowodu, prowadzonego przez śmierć opisywa- ną jako kościotrup z kosą, w którym udział biorą przedstawicie- le wszystkich stanów;

  • miał na celu m.in. podkreślenie, że wobec śmierci wszy- scy są równi (bez względu na swój majątek, status społeczny, wiek itp.).

 teocentryzm

  • Bóg w centrum zainteresowania człowieka jako uosobienie dobra, piękna i prawdy;

  • podporządkowanie wszystkich dziedzin życia Bogu;

  • życie doczesne stanowi jedynie przygotowanie do szczęścia wiecznego;

  • literatura, sztuka i nauka przepełnione są pierwiastkiem religij- nym.

Memento mori

(dosłownie: „pamiętaj o śmierci”)

  • pozdrowienie wypowiadane przez zakonników podkreślające nadrzędność życia po śmierci wobec życia ziemskiego.

etos rycerski

  • zespół reguł i zasad, którymi miał się kierować rycerz w dąże- niu do doskonałości;

  • na pierwszym miejscu stawiał honor, wierność i lojalność wobec władcy;

  • innymi zasadami była odwaga, bogobojność, umiar, gotowość poświęcenia życia czy szacunek dla dam;

  • przestrzeganie cnót.

Franciszkanizm

  • nurt filozoficzno-religijny związany z postacią św. Franciszka z Asyżu;

  • święty wybrał skrajne ubóstwo, zaś za cel życia, uważał poma- ganie bliźnim i zwierzętom;

  • głosił radość i prostotę wiary uznawany jest za patrona ekologów;

  • głosił ideały ascezy, miłosierdzia, miłości do świata i wszystkich bytów:

  • ludzi – szczególnie chorych i biednych;

  • zwierząt – jako bezbronnych wobec ludzi; twórca zbioru opowiadań Kwiatki św. Franciszka.

historiografia

  • dziedzina obejmująca gatunki o tematyce historycznej (np. Kroniki);

  • utwory opisujące historię kraju, dworu, społeczeństwa;

  • praktykowana po łacinie (uniwersalizm);

  • charakter dydaktyczny.

 

Kroniki 

  • opisy życia i funkcjonowania państw oraz miast, królów, ludów oraz ówczesnej kultur;

  • połączenie prozy rytmicznej i rymowanej;

  • układ chronologiczny;

  • subiektywny opis;

  • dodawanie legend oraz pieśni;

  • łączy elementy faktograficzne i fikcyjne, ma często charakter subiektywny, moralizatorski;

  • także polityczny;

  • należą do nurtu historiograficznego;

  • znane kroniki: Galla Anonima, Wincentego zwanego Kadłubkiem oraz Jana Długosza.

Dodaj komentarz